24 december 2013

Sinds ik terug ben uit Hawaii heb ik het vooral druk met vertellen hoe geweldig zwemmen met dolfijnen is. Dan vraagt een vriendin of ik ook gedoken heb. Natuurlijk! Die verhalen zijn een beetje verdrongen door mijn dolfijne ervaringen, maar ik heb inderdaad gedoken. Met enorme manta rays en wijze schildpadden. O ja, en met een haai!

Op mijn één-na-laatste duik is Mike uit Australië mijn buddy. Hij duikt al jaren in Hawaii en weet alles van lavatunnels. En laat ik nu net mijn zinnen hebben gezet op het verkennen van lavatunnels. Dus ik beloof plechtig deze roodharige Crocodile Dundee te volgen onder water. Maar dat blijkt best lastig. Mike is op zijn zachts gezegd nogal beweeglijk. Eerst zwemt hij links van me, dan rechts en ineens is hij helemaal weg. Ik zie een schaduw boven me en denk een beetje geïrriteerd: 'Daar hebben we Mike uit Australië weer!'

Als ik omhoog kijk, zie ik iets enorms. Een walvis, denk ik blij. De walvissen komen omstreeks deze tijd terug naar de baaien en er zijn al wat humpbacks gezien de afgelopen dagen. Een gloednieuwe vriendin kwam snorkelend zelfs een orca tegen! Maar als ik wat beter naar de vorm en de kop kijk, besef ik dat er een haai boven me zwemt. Een enorm grote haai…

Ineens is mijn buddy Mike er weer; hij pakt mijn hand en gebaart dat ik laag moet blijven en niet moet bewegen. Tergend langzaam zwemt de haai over ons heen. Vier minuten volgens mijn duikcomputer, 40 minuten volgens mijn gevoel. Het is dat je onder water je adem niet in mag houden, anders had ik vast ademloos gekeken naar de trage, glijdende bewegingen van de haai. Als hij voorbij is gezwommen, maken we onze duik af. We ontdekken lavatunnels, zien vissen in alle kleuren van de regenboog en kijken naar het bijzondere voortbewegen van een octopus.

Sterke verhalen

Weer op de boot vertelt Mike enthousiast aan de andere duikers dat we een tiger shark van wel 4,5 meter hebben gezien. Meteen barsten de verhalen los: over die tijgerhaai die een paar jaar geleden een surfer dood beet. En over die andere 'tiger' die de kust van Maui terroriseerde. Ik hoor de verhalen hoofdschuddend aan: die mannen met hun sterke verhalen...

'Misschien is die haai echt heel gevaarlijk,’ zegt mijn vriendin. Wikipedia biedt uitkomst. 
'Samen met de witte haai en de stierhaai is de tijgerhaai de gevaarlijkste haai voor de mens,' leest mijn vriendin voor. 
'Echt?' vraag ik. Om vervolgens te horen hoeveel onuitgelokte aanvallen met dodelijke afloop er waren. Maar vervolgt ze: ‘Algemeen kan opgemerkt worden dat het risico van een verwonding door een aanval van een haai statistisch gezien zeer laag is, als men het vergelijkt met de kans op bijvoorbeeld letsel opgelopen door een verkeersongeval, natuurramp of zelfs een aanval van een hond.’ 
Oké, ik maak inderdaad best wel eens een natuurramp mee. En de kans is dus groter dat één van mijn honden mijn arm afbijt dan dat een tijgerhaai dat doet, toch is het maar goed dat ik dit niet wist, daar in Hawaii, 26 meter onder water....