29 juni 2014

De afgelopen week had ik het geluk op drie verschillende plaatsen met dolfijnen te spelen. Op al die plekken verzamelde ik onvergetelijke geluksmomenten.

Op een bloedhete, windstille dag ben ik in Sha'ab Samandai. De dolfijnen zwemmen buiten de beschermde baai en als ik het water in wil, protesteert mijn gids: hier kunnen haaien zwemmen. Natuurlijk spring ik toch in het water en terwijl hij op 'haaienuitkijk' staat, heb ik de tijd van mijn leven. Vanaf mijn eerste zwemslagen ben ik omringd door dolfijnen en meteen begint wat ik 'het spinnerspel' noem. Eén of twee dolfijnen zwemmen zo hard mogelijk rondjes om me heen. Tot dat één van ons ineens de andere kant op draait. Mijn favoriete spel. Ik heb een prachtig filmpje van dit onvergetelijke moment. De dolfijnen zijn ongelooflijk speels. Ze hebben hun staarten en vinnen versierd met stukken plastic en boombladeren. Urenlang ben ik in het water en geniet van hun vrolijke spel. Blij dagen ze elkaar uit hun speeltjes af te pakken en zo ontstaat tikkertje met plastic of bladeren als inzet.

De volgende dag, in Marsa Alam Reef, mag ik dit spel voor het eerst meespelen. Het is geweldig, we racen om het hardst om een stuk vuilniszak te pakken te krijgen. Een dolfijn nodigt me uit voor ditzelfde spel, maar dan met een kwal. Maar om nu een kwal op te vangen met mijn blote handen... Noodgedwongen laat ik de kwal langs me naar beneden vallen. De dolfijn probeert het nog eens. Hij zwemt recht op me af en laat de kwal vlak voor me los. Weer kijk ik alleen maar. Nogal verrast over zoveel onnozelheid, probeert de dolfijn het voor een derde keer. Dit keer besluit ik mee te spelen, dat wil zeggen een schijnaanval te doen. In volle vaart zwem ik naar de kwal. Ik probeer hem te vangen, maar ik mis nét! Tot groot vermaak van de dolfijn die de kwal wel vangt. Echt, zijn geklik klinkt als 'hihihihi'. 

Een arm vol plastic

In Sataya Reef zoeken de dolfijnen aanvankelijk wat minder contact. Maar mijn allerlaatste swim maakt alles goed. Snorkelen is niet gemakkelijk die dag: de stroming is sterk en de golven hoog. Maar de dolfijnen zijn enorm uitgelaten. Een van hen heeft een stuk plastic om zijn vin hangen en zwemt trots een paar keer langs me heen. Dan schudt hij het stuk plastic van zijn vin en ik vang het op. Bij gebrek aan vinnen en een staart hang ik het plastic over mijn arm. Meteen verdringen vier dolfijnen zich luid klikkend om mijn versierde arm. Ze scheren rakelings langs me heen, terwijl ze elkaar wegduwen en afsnijden. Dan komt er uit het niets een vijfde dolfijn en hij gritst het plastic weg. De andere vier snellen op hem af en samen verdwijnen ze klikkend en lachend de blauwe diepte in. Ik blijf achter, onmetelijk dankbaar dat ik even mee mocht spelen. Als ik terug zwem naar de ribboat komt de eerste dolfijn terug. Trots laat hij zien dat híj het stuk plastic weer heeft buit gemaakt.

Omdat ik liever zie dat de dolfijnen met bladeren spelen dan met plastic heb ik wat palmbladeren meegenomen. Als een kleine dolfijn me heel lief een plastic verpakking aanbiedt, geef ik haar er een palmblad voor terug. Maar als ik denk onze speeltjes te kunnen ruilen, heb ik het mis. Deze slanke dolfijn wil ze allebei en met de verpakking in haar mond en mijn palmblad om haar staart gaat ze er vandoor!